Οι διαστάσεις του στεγαστικού προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα και η πίεση που  ασκεί στην κοινωνία αναγκάζει τον κ. Μητσοτάκη σε συχνές δηλώσεις, παρεμβάσεις, εξαγγελίες μέτρων και προγραμμάτων προκειμένου να διαχειριστεί επικοινωνιακά το ζήτημα.

Ο κ. Μητσοτάκης στις δηλώσεις του δεν κάνει καμία αναφορά στους πλειστηριασμούς, στις βίαιες εξώσεις με αστυνομική συνδρομή ακόμη και συνταξιούχων, ηλικιωμένων και ΑμΕΑ συμπολιτών μας, στην παράδοση της ακίνητης περιουσίας στα funds και στα κοράκια των πλειστηριασμών.

Απουσιάζει η οποιαδήποτε αναφορά για την ανάγκη προστασίας της α΄ κατοικίας όπως και της αλλαγής του κοινωνικά ανάλγητου πτωχευτικού κώδικα που η κυβέρνηση του ψήφισε.

Η επίκληση στην πανευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος γίνεται για να κρυφτούν οι ευθύνες του ίδιου και της κυβέρνησής του ενώ δε γίνεται καμία αναφορά στους τρόπους με τους οποίους άλλες χώρες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα και στα τολμηρά μέτρα που παίρνουν όπως για παράδειγμα στη διακοπή της golden visa ή στην αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας με προγράμματα ύψους δισεκατομμυρίων όταν η χώρα μας εντάσσει μόλις 200 εκ.

Η συχνή αναφορά από κυβερνητικά χείλη στην κοινωνική αντιπαροχή και την εμπλοκή ιδιωτών υποκρύπτει τον κίνδυνο παράδοσης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου στα ιδιωτικά/εργολαβικά συμφέροντα.

Και στην περίπτωση του στεγαστικού ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει μια επιδοματική πολιτική, η οποία αποδεικνύεται εντελώς ανίσχυρη να αντιμετωπίσει το διογκούμενο πρόβλημα καθώς οι ωφελούμενοι είναι λίγοι και τα ποσά που δίνονται πολύ μικρά.

Η αντιμετώπιση του στεγαστικού απαιτεί θεσμικές τομές και παρεμβάσεις όπως η δημιουργία δομών και εργαλείων που θα έχουν την ευθύνη για τον σχεδιασμό και την εφαρμογή στεγαστικής πολιτικής, απαιτεί αύξηση των ποσών  και διεύρυνση των ωφελουμένων, απαιτεί έναν ολιστικό σχεδιασμό, πολιτική βούληση και ρηξικέλευθες κινήσεις στοιχεία που η σημερινή κυβέρνηση ούτε διαθέτει ούτε είναι διατεθειμένη να κάνει.